ontroering
15873
post-template-default,single,single-post,postid-15873,single-format-standard,bridge-core-3.2.0,qode-page-transition-enabled,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-content-sidebar-responsive,transparent_content,qode-theme-ver-30.6.1,qode-theme-bridge,disabled_footer_bottom,qode_header_in_grid,wpb-js-composer js-comp-ver-7.7.2,vc_responsive

ontroering

ontroering

Bij de kassa stond een oudere vrouw met rollator en gehoorapparaat (het was een grote) voor me.
Haar man stond achter het karretje. Het kassameisje schoof alles over het scanbliebmachien waarna haar man het inpakte.
Zij mocht betalen. Contant.
Ze zocht naar kleingeld voor bij het briefje van 50. Het lukte niet.
Haar man glimlachte haar toe, het kassameisje ook. Ze pakte 50 ct. 15€ en nog wat kreeg ze terug.
Vertwijfeld keek ze naar het geld in haar hand. Klopte het wel?
Met engelengeduld legde het kassameisje het uit en haar man knikte dat het klopte.
Daarna mocht ik. Huphup snel alles inladen en pinnen.
Op weg naar de uitgang kwam ik ze weer tegen.
Ze was bezig met de folders in het rek.
De man bleef met zachte blik naar haar kijken, geduldig wachtend.
Ontroerd liep ik de supermarkt uit.