Als je het er niet over hebt, is het er niet
Geplaatst op h
in verhaald
Ze wilden het er niet echt over hebben. Over de oorlog. Al jong leerde ik geen moeilijke vragen te stellen. Ik zag de pijn in hun ogen.
Af en toe lieten ze fragmenten los. Oppervlakkig. Doorvragen was niet de bedoeling.
Beiden waren ze kind in de oorlog. Mijn vader kind van een Joodse moeder die getrouwd was met een niet Jood. Mijn moeder kind van een moeder die in het verzet zat en haar dochter daar ook in betrok.
Als kind werd ik op 4 mei meegenomen door mijn moeder naar de dodenherdenking bij het beeld de Vallende Ruiter. Later vertelde ze eens dat ze gezien had dat mannen gefusilleerd werden tegen een muur. Bij Zuidplein. Misschien waren het wel die 20 Todeskandidaten die doodgeschoten werden als represaille voor een verzetsdaad. 12 maart 1945. Toen was ze 11 jaar oud.
Wat ze nooit leerden: dat juist door het er niet over te hebben, de verschrikkelijke herinneringen in hoofd en lijf opgeslagen blijven. En doorgegeven aan volgende generaties.
(Illustratie door mij)